TEORI-TEORI HAK ASASI MANUSIA

4.1 Teori Moral Hak Asasi Manusia
Adalah jelas ,hak asasi manusia adalah asas utama dalam moral semula jadi masyarakat .Perspektif ini boleh difinisikan sebagai moral theory of human right atau teory Moral Hak Asasi Manusia kerana tuntutan manusia adalah berdasarkan hak asasi yang berada dalam persekitaran moral .

Berdasarkan teori klasik ini manusia berhak mendapat keuntungan atau kebaikan iaitu keperluan moral mereka yang berharga sebagai manusia .Ini kerana hak asasi manusia adalah asas dalam membentuk maruah dan martabat manusia ianya kekal bersifat sejagat yang boleh digunakan kepada semua individu dimana tidak mengambil kira bangsa jantina dan umur etnik ataupun kewarganegaraan .
Disebabkan hak asasi ini unik dalam konteks moral semulajadi manusia maka ianya wujud secara bebas dari dalam komuniti masyarakat dan negara dimana manusia boleh tinggal secara bebas di dalamnya . jadi hak asasi manusia adalah mengatasi undang-undang yang diperolehi daripada keadaan semulajadi mereka yang sah atau moral sahih tidak daripada perlembagaan atau peruntukan undang-undang atau tindakan tertentu yang dilakukan oleh negara dan organisasi antarabangsa .

Dalam dunia moden kini idea idea hak asasi manusia adalah bagi tujuan menambahkan pengaruh . Menurut R.J Vincent idea hak asasi manusia dalam kehidupan adalah perkara utama dalam dunia politik .Dimana teori moral kepada hak asasi manusia pada abab ke 17 dan 18 , ialah dengan syarat ia dilakukan secara hujahan yang menyakinkan dalam dunia moden ini ,teori itu ditambah cabarannya dengan konsep lain hak asasi .

4.2 Teori Keadilan Sosial Hak Asasi Manusia
Charles Beitz yang membangunkan teori keadilan sosial Hak Asasi manusia yang membuktikan hak dalam terma pembahagian keadilan berbanding moral semula jadi manusiam. Berdasarkan teori ini hak asasi manusia adalah hak-hak yang berasaskan norma keadilan sosial yang menjamin kebaikan manusia .
Charles Beitz mendakwa oleh kerana doktrin klasik hak semula jadi membatasi hak keselamatan perseorangan dan kegagalan dan kegagalan mengambil kira tuntutan sosioekonomi ,model keadilan sosial menyediakan kedudukan yang lebih menyeluruh kepada hak asasi manusia .Walau bagaimanapun ,dalam model Charles Beitz ada batasanya .

4.3 Teori Hak Asasi Manusia yang Tersusun
Pendekatan ketiga dipanggil juga Teori hak asasi Manusia yang tersusun yang mana menentukan dasar hak asasi yang semestinya bagi kebaikkan manusia. Menurut Henry Shue penyokong teori ini mengatakan kehidupan manusia untuk hidup tanpa hak asasi yang layak diamalkan dengan baik adalah mustahil dicapai . Shue juga mengatakan terdapat tiga jenis hak asasi manusia iaitu keselamatan kebebasan dan kehidupan . Hak-hak asasi ini tidak mengambarkan senarai yang lengkap asas hak asasi manusia malah bukanlah yang paling dikehendaki berbanding hak-hak yang lain tiga hak berupa keperluan kolektif yang dapat memenuhi keperluan hak-hak yang dikehendaki oleh manusia .

4.4 Teori Saintifik Ssial Hak Asasi Manusia
Pendekatan keempat ialah teori sainstifik Sosial hak Asasi manusia ,keperluan bagi membuktikan hak asasi manusia diatas persetujuan yang merentassi budaya . disebebkan darjah ketinggian kepada plularismi budaya dalam dunia kontemporari dan oleh kerana perubahan yang berterusan daripada segi adat dan nilai dalam masyarakat yang berbeza bagi menjumpai sesuatu persetujuan peringkat tertinggi berkenaan hak asasi manusia adalah jelas sekali sukar diperolehi.Perjanjian antarabangsa yang penting sekali wujud pendekatan yang digunakan masih tidak dapat menekankan pandangan yang baik dan menarik berkenaan hak asasi manusia .Ini kerana tuntutan moral tidak dapat disimpulkan daripada fakta emperikal .

Kesimpulannya walaupun para sarjana masih berbeza pandangan daripada segi pengertian dan kewajaran dan hak asasi manusia ,terhadapnya persetujuan politik yang meluas yang menyokong tuntutan hak hak dilihat sebagai absah dan menyediakan tapak dalam meneruskan tuntutan dalam negara dan masyarakat antarabangsa itu sendiri .
Sebelum menyelidiki penerimaan meluas prnsip-prinsip pandangan antara bangsa dan konvensyen -konvensyan hak asasi manusia jelas didapati doktrin kesejagatan hak asasi manusia bagi masyarakat global adalah bentuk pluralisme budaya.Inilah yang akhirnya membentuk perdebatan antara dua golongan penyokong hak asasi manusia iaitu universalis melawan relativis.

 

sumber:http://hak-hak-asasi-manusia.blogspot.my/2011/05/40-teori-teori-hak-asasi-manusia.html

 

                        The Universal Declaration of Human Rights

 

Preamble

Whereas recognition of the inherent dignity and of the equal and inalienable rights of all members of the human family is the foundation of freedom, justice and peace in the world,
Whereas disregard and contempt for human rights have resulted in barbarous acts which have outraged the conscience of mankind, and the advent of a world in which human beings shall enjoy freedom of speech and belief and freedom from fear and want has been proclaimed as the highest aspiration of the common people,
Whereas it is essential, if man is not to be compelled to have recourse, as a last resort, to rebellion against tyranny and oppression, that human rights should be protected by the rule of law,
Whereas it is essential to promote the development of friendly relations between nations,
Whereas the peoples of the United Nations have in the Charter reaffirmed their faith in fundamental human rights, in the dignity and worth of the human person and in the equal rights of men and women and have determined to promote social progress and better standards of life in larger freedom,
Whereas Member States have pledged themselves to achieve, in co-operation with the United Nations, the promotion of universal respect for and observance of human rights and fundamental freedoms,
Whereas a common understanding of these rights and freedoms is of the greatest importance for the full realization of this pledge,
Now, Therefore THE GENERAL ASSEMBLY proclaims THIS UNIVERSAL DECLARATION OF HUMAN RIGHTS as a common standard of achievement for all peoples and all nations, to the end that every individual and every organ of society, keeping this Declaration constantly in mind, shall strive by teaching and education to promote respect for these rights and freedoms and by progressive measures, national and international, to secure their universal and effective recognition and observance, both among the peoples of Member States themselves and among the peoples of territories under their jurisdiction.

Article 1.
 

All human beings are born free and equal in dignity and rights. They are endowed with reason and conscience and should act towards one another in a spirit of brotherhood.

Article 2.
 

Everyone is entitled to all the rights and freedoms set forth in this Declaration, without distinction of any kind, such as race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national or social origin, property, birth or other status. Furthermore, no distinction shall be made on the basis of the political, jurisdictional or international status of the country or territory to which a person belongs, whether it be independent, trust, non-self-governing or under any other limitation of sovereignty.

Article 3.
 

Everyone has the right to life, liberty and security of person.

Article 4.
 

No one shall be held in slavery or servitude; slavery and the slave trade shall be prohibited in all their forms.

Article 5.
 

No one shall be subjected to torture or to cruel, inhuman or degrading treatment or punishment.

Article 6.
 

Everyone has the right to recognition everywhere as a person before the law.

Article 7.
 

All are equal before the law and are entitled without any discrimination to equal protection of the law. All are entitled to equal protection against any discrimination in violation of this Declaration and against any incitement to such discrimination.

Article 8.
 

Everyone has the right to an effective remedy by the competent national tribunals for acts violating the fundamental rights granted him by the constitution or by law.

Article 9.
 

No one shall be subjected to arbitrary arrest, detention or exile.

Article 10.
 

Everyone is entitled in full equality to a fair and public hearing by an independent and impartial tribunal, in the determination of his rights and obligations and of any criminal charge against him.

Article 11.
 

(1) Everyone charged with a penal offence has the right to be presumed innocent until proved guilty according to law in a public trial at which he has had all the guarantees necessary for his defence.
(2) No one shall be held guilty of any penal offence on account of any act or omission which did not constitute a penal offence, under national or international law, at the time when it was committed. Nor shall a heavier penalty be imposed than the one that was applicable at the time the penal offence was committed.

Article 12.
 

No one shall be subjected to arbitrary interference with his privacy, family, home or correspondence, nor to attacks upon his honour and reputation. Everyone has the right to the protection of the law against such interference or attacks.

Article 13.
 

(1) Everyone has the right to freedom of movement and residence within the borders of each state.
(2) Everyone has the right to leave any country, including his own, and to return to his country.

Article 14.
 

(1) Everyone has the right to seek and to enjoy in other countries asylum from persecution.
(2) This right may not be invoked in the case of prosecutions genuinely arising from non-political crimes or from acts contrary to the purposes and principles of the United Nations.

Article 15.
 

(1) Everyone has the right to a nationality.
(2) No one shall be arbitrarily deprived of his nationality nor denied the right to change his nationality.

Article 16.
 

(1) Men and women of full age, without any limitation due to race, nationality or religion, have the right to marry and to found a family. They are entitled to equal rights as to marriage, during marriage and at its dissolution.
(2) Marriage shall be entered into only with the free and full consent of the intending spouses.
(3) The family is the natural and fundamental group unit of society and is entitled to protection by society and the State.

Article 17.
 

(1) Everyone has the right to own property alone as well as in association with others.
(2) No one shall be arbitrarily deprived of his property.

Article 18.
 

Everyone has the right to freedom of thought, conscience and religion; this right includes freedom to change his religion or belief, and freedom, either alone or in community with others and in public or private, to manifest his religion or belief in teaching, practice, worship and observance.

Article 19.
 

Everyone has the right to freedom of opinion and expression; this right includes freedom to hold opinions without interference and to seek, receive and impart information and ideas through any media and regardless of frontiers.

Article 20.
 

(1) Everyone has the right to freedom of peaceful assembly and association.
(2) No one may be compelled to belong to an association.

Article 21.
 

(1) Everyone has the right to take part in the government of his country, directly or through freely chosen representatives.
(2) Everyone has the right of equal access to public service in his country.
(3) The will of the people shall be the basis of the authority of government; this will shall be expressed in periodic and genuine elections which shall be by universal and equal suffrage and shall be held by secret vote or by equivalent free voting procedures.

Article 22.
 

Everyone, as a member of society, has the right to social security and is entitled to realization, through national effort and international co-operation and in accordance with the organization and resources of each State, of the economic, social and cultural rights indispensable for his dignity and the free development of his personality.

Article 23.
 

(1) Everyone has the right to work, to free choice of employment, to just and favourable conditions of work and to protection against unemployment.
(2) Everyone, without any discrimination, has the right to equal pay for equal work.
(3) Everyone who works has the right to just and favourable remuneration ensuring for himself and his family an existence worthy of human dignity, and supplemented, if necessary, by other means of social protection.
(4) Everyone has the right to form and to join trade unions for the protection of his interests.

Article 24.
 

Everyone has the right to rest and leisure, including reasonable limitation of working hours and periodic holidays with pay.

Article 25.
 

(1) Everyone has the right to a standard of living adequate for the health and well-being of himself and of his family, including food, clothing, housing and medical care and necessary social services, and the right to security in the event of unemployment, sickness, disability, widowhood, old age or other lack of livelihood in circumstances beyond his control.
(2) Motherhood and childhood are entitled to special care and assistance. All children, whether born in or out of wedlock, shall enjoy the same social protection.

Article 26.
 

(1) Everyone has the right to education. Education shall be free, at least in the elementary and fundamental stages. Elementary education shall be compulsory. Technical and professional education shall be made generally available and higher education shall be equally accessible to all on the basis of merit.
(2) Education shall be directed to the full development of the human personality and to the strengthening of respect for human rights and fundamental freedoms. It shall promote understanding, tolerance and friendship among all nations, racial or religious groups, and shall further the activities of the United Nations for the maintenance of peace.
(3) Parents have a prior right to choose the kind of education that shall be given to their children.

Article 27.
 

(1) Everyone has the right freely to participate in the cultural life of the community, to enjoy the arts and to share in scientific advancement and its benefits.
(2) Everyone has the right to the protection of the moral and material interests resulting from any scientific, literary or artistic production of which he is the author.

Article 28.
 

Everyone is entitled to a social and international order in which the rights and freedoms set forth in this Declaration can be fully realized.

Article 29.
 

(1) Everyone has duties to the community in which alone the free and full development of his personality is possible.
(2) In the exercise of his rights and freedoms, everyone shall be subject only to such limitations as are determined by law solely for the purpose of securing due recognition and respect for the rights and freedoms of others and of meeting the just requirements of morality, public order and the general welfare in a democratic society.
(3) These rights and freedoms may in no case be exercised contrary to the purposes and principles of the United Nations.

Article 30.
 

Nothing in this Declaration may be interpreted as implying for any State, group or person any right to engage in any activity or to perform any act aimed at the destruction of any of the rights and freedoms set forth herein.

source: http://www.un.org/en/universal-declaration-human-rights/

                                   Kandungan Perlembagaan Persekutuan

• Perlembagaan Persekutuan mengandungi 183 Perkara beserta dengan 13 Jadual. Bagi setiap perkara terdapat beberapa Fasal yang dijelaskan dengan terperinci sebagai garis panduan perundangan dan kepentingan rakyat.

• Perlembagaan Persekutuan juga mengandungi beberapa perkara yang tidak boleh dipersoalkan seperti:

. Agama Islam sebagai agama rasmi;
. Kedududkan istemewa Raja-raja Melayu dan bumiputera di Sabah dan Sarawak;
. Kedudukan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan; dan,
. Soal kerakyatan.

Susunan Perkara-Perkara Dalam Perlembagaan:

Perkara 1 hingga 4
Negeri-negeri, Agama dan Undang-undang bagi
Persekutuan

Perkara 5 hingga 13
Kebebasan Asasi

Perkara 14 hingga 22
Kewarganegaraan (Bab 1 – Perolehan Kewarganegaraan)

Perkara 23 hingga 28A
Kewarganegaraan (Bab 2 – Penamatan Kewarganegraan)

Perkara 29 hingga 31
Kewarganegaraan (Bab 3 – Tambahan)

Perkara 32 hingga 37
Persekutuan (Bab 1 – Ketua utama negara)

Perkara 38
Persekutuan (Bab 2 – Majlis Raja-Raja)

Perkara 39 hingga 43C
Persekutuan (Bab 3 – Pemerintah)

Perkara 44 hingga 65
Persekutuan (Bab 4 – Badan-badan Perundangan Persekutuan)

Perkara 66 hingga 68
Persekutuan (Bab 5 – Acara perundangan)

Perkara 69
Persekutuan Bab 6 – Keupayaan terhadap harta, kontrak Dan guaman )

Perkara 70 hingga 72

Negeri-negeri

Perkara 73 hingga 79
Perhubungan Antara persekutuan dengan Negeri-negeri
(Bab 1 – Bahagian kuasa-kuasa perundangan)

Perkara 80 hingga 81
Perhubungan antara Persekutuan dengan Negeri-negeri
(Bab 2 – Pembahagian antara kuasa-kusa pemerintah)

Perkara 82
Perhubungan antara Persekutuan dengan Negeri-Negeri
(Bab 3 – Pembahagian beban kewangan)

Perkara 83 hingga 91
Perhubungan antara Persekutuan dengan Negeri-negeri
(Bab 4 – Tanah)

Perkara 92
Perhubungan antara Persekutuan dengan Negeri-negeri
(Bab 5 – Pembangunan negara)

Perkara 93 hingga 95
Perhubungan antara Persekutuan dengan Negeri-negeri
(Bab 6 – Tinjauan, nasihat Persekutuan kepada Negeri dan
pemeriksaan mengenai kegiatan Negeri)

Perkara 95A hingga 95E
Perhubungan antara Persekutuan dengan Negeri-negeri
(Bab 7 – Majlis Negara bagi Kerajaan Tempatan)

Perkara 96 hingga 112
Peruntukan-peruntukan Kewangan (Bab 1 – Am)

Perkara 112A – 112D
Peruntukan-peruntukan Kewangan (Bab 2 – Pemakaian
Bagi negeri-negeri Sabah dan Sarawak)

Perkara 113 hingga 120
Pilihanraya

Perkara 121 hingga 131A
Perhakiman

Perkara 132 hingga 148
Perkhidmatan Awam

Perkara 149 hingga 151
Kuasa-kuasa Khas Menentang Perbuatan Subversif dan
Kuasa-kuasa Darurat

Perkara 152 hingga 160B
Am dan Pelbagai

Perkara 161 hingga 161H
Perlindungan Tambahan bagi Sabah dan Sarawak

Perkara 162 hingga 180
Peruntukan Sementara dan Peralihan

Perkara 181
Pengecualian bagi Kedaulatan Raja-raja

Perkara 183 hingga 183
Prosiding Terhadap Yang Di-Pertuan Agong dan Raja-raja

 

 

sumber: http://pmr.penerangan.gov.my/index.php/maklumat-kenegaraan/295-kandungan-perlembagaan-persekutuan.html

                   SUHAKAM : SURUHANJAYA HAK ASASI MANUSIA MALAYSIA

Suruhanjaya Hak Asasi Manusia Malaysia (SUHAKAM) ini ditubuhkan oleh Parlimen di bawah Akta Suruhanjaya Hak Asasi Manusia Malaysia 1999 (Akta 597). Akta tersebut telah diwartakan pada 9 September 1999. Mesyuarat sulungnya pula diadakan pada 24 April 2000. Penyertaan Malaysia yang aktif di dalam Suruhanjaya Hak Asasi Manusia Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (United Nations Commission for Human Rights-UNCHR) telah menyebabkan Malaysia juga berusaha menubuhkan sebuah institusi hak asasi manusia pada peringkat nasional pada tahun 1993 hingga 1995. Pada waktu itu, Malaysia dilantik sebagai ahli Suruhanjaya oleh Majlis Ekonomi dan Sosial Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB). Seterusnya pada tahun 1995, Malaysia diberi penghormatan iaitu dilantik sebagai Pengerusi sesi ke-52 UNCHR. Ketua perwakilan pada masa itu adalah Tan Sri Dato’ Musa Hitam.

Kerajaan malaysia telah menimbangkan sebab-sebab penubuhan Hak Asasi Manusia Malaysia. Antaranya ialah penglibatan malaysia yang aktif dalam UNCHR semenjak tahun 1993. Selain itu juga, impak daripada kejayaan persidangan dunia berhubung hak asasi manusia pada tahun 1993 di vienna telah menarik perhatian masyarakat dunia turut menarik perhatian malaysia bagi mewujudkan pertubuhan Hak Asasi Manusia. Selain itu juga, faktor penyumbang kepada pertubuhan Suruhanjaya Hak Asasi Manusia Malaysia adalah kerana  negara-negara yang menyertai UNCHR termasuk Malaysia, bersetuju bahawa hak-hak asasi manusia meliputi rangkuman sejagat dan tidak boleh dipisahkan dan mereka juga meyedari bahawa pentingnya diwujudkan badan-badan hak asasi manusia di peringkat negara masing-masing. Hal ini telah menjadikan Malaysia salah satu negara yang memperjuangkan hak asasi manusia.

Namun begitu masih terdapat pelbagai faktor lain yang telah mendokong cadangan penubuhan SUHAKAM ini antaranya ialah terdapat tekanan yang meluas di peringkat antarabangsa terhadap hak asasi manusia dan menyedari bahawa isu ini merentasi sempadan dan kedaulatan sesebuah negara. selain itu juga, penglibatan Malaysia yang begitu aktif dalam pertubuhan bangsa-bangsa bersatu dan juga suasana politik malaysia yang semakin berkembang di samping masyarakat malaysia yang bergerak maju dan peka terhadap isu-isu semasa, isu-isu hak asasi manusia dan juga isu-isu politik. Oleh yang demikian, berdasarkan faktor-faktor tersebut Tan Sri Dato’ Musa Hitam yang ketika itu merupakan perwakilan Malaysia telah mencadangkan buat pertama kalinya kepada kerajaan Malaysia bagi menubuhkan badan hak asasi manusia sendiri yang bebas.

Pada 24 April 1999 pula iaitu lima tahun selepas idea itu diajukan, Menteri Luar Datuk Seri Syed Hamid Albar telah mengumumkan bahawa Kerajaan akan membentang satu Rang Undang-undang dalam sidang Parlimen pada bulan Julai 1999 bagi menubuhkan Suruhanjaya Hak Asasi Manusia Malaysia. Rang Undang-undang ini berpandukan kepada Prinsip Paris 1992 yang memperuntukkan kriteria antarabangsa bagi penubuhan sesebuah suruhanjaya hak asasi manusia yang bebas dan juga pengalaman yang ada pada institusi hak asasi manusia yang sudah tertubuh, terutamanya di rantau Asia Pasifik.

Terdapat pelbagai fungsi dan kuasa penubuhan SUHAKAM antaranya ialah

·         Membantu melindungi dan memajukan hak asasi manusia.

·         Memupuk kesedaran dan menyediakan pendidikan mengenai hak asasi manusia.

·  Menasihati dan membantu kerajaan dalam merumuskan perundangan, arahan, dan tatacara pentadbiran serta mengesyorkan langkah yang perlu diambil.

·        Mengesyorkan kepada kerajaan berkenaan dengan penandatanganan atau penyertaan dalam triti dan surat cara antarabangsa yang lain dalam bidang hak asasi manusia.

·  Suruhanjaya hak asasi manusia turut berperanan dalam menyiasat aduan berkenaan dengan pelanggaran hak asasi manusia yang disebut di bawah seksyen 12.

§  Fungsi menyiasat aduan berhubung dengan pelanggaran hak asasi manusia tertakluk kepada syarat yang dikenakan oleh Seksyen 12 akta tersebut.

§  Seksyen 12 memberi SUHAKAM kuasa memulakan penyiasatan terhadap tuduhan wujudnya pelanggaran hak asasi, di samping bertindak berasaskan aduan yang dibuat kepadanya.

§  SUHAKAM tidak boleh menyiasat aduan yang menjadi perkara prosiding yang sedang menunggu keputusan mana-mana mahkamah undang-undang atau yang sudah di putuskan dengan muktamad oleh mahkamah. Penyiasatan mesti dihentikan sekiranya perkara yang sedang disiasat dibawa ke mahkamah.

 

 

sumber: www.suhakam.org.my

                                          TAJUK: DI PALANG INI

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~PANDANGAN~~~~~~~~~~~~~~~
  Lagu inilah adalah berkisarkan seseorang yang telah dipenjara tanpa ada bukti yang sah menyatakan beliau bersalah. Hal ini seharusnya tidak terjadi kerana seseorang itu mempunyai hak untuk hidup bebas kecuali dia dibuktikan bersalah. Lirik lagu ini mempersoalkan apa kesalahan yang telah dilakukan dan apakah erti hukuman yang dialami ini. Seharusnya, seseorang mempunyai hak untuk membela diri dan berhak untuk pertahankan diri mereka.
                                              

Artikel Hak Asasi Manusia Mengikut Perundangan Malaysia

Perlembagaan Persekutuan merupakan dokumen perundangan utama Malaysia yang mana telah didrafkan pada 1955 oleh sebuah Jawatankuasa kerja yang dianggotai oleh perwakilan British, penasihat-penasihat Majlis Raja-raja dan ketua-ketua ahli politik. Draf itu kemudiannya telah dihalusi oleh Suruhajaya Reid yang membawa kepada kemerdekaan PersekutuanTanah Melayu. Hak Asasi Manusia telah disenaraikan di dalam Bahagian II Perlembagaan Malaysia dan mempunyai sembilan fasal. Antaranya adalah:

Artikel 1 Hak untuk kebebasan dan sama rata dari segi maruah dan hak

Artikel 2 Bebas daripada diskriminasi

Artikel 3 Hak untuk hidup, kebebasan dan keselamatan diri terjamin

Artikel 4 Bebas daripada diperhambakan

Artikel 5 Bebas daripada seksaan atau layanan atau hukuman yang zalim, tidak berperikemanusiaan atau menghinakan.

Artikel 6 Hak kepada pengiktirafan di mana jua sebagai seorang insan di sisi undang-undang.

Artikel 7 Hak untuk pertimbangan sama rata di sisi undang-undang

Artikel 8 Hak untuk menuntut keadilan di mahkamah

Artikel 9 Bebas daripada ditangkap atau dipenjarakan tanpa sebab

Artikel 10 Hak perbicaraan mahkamah yang adil dan terbuka

Artikel 11 Hak dianggap tidak bersalah sehingga dibukti salah

Artikel 12 Bebas daripada diganggu kediaman, keluarga dan surat-menyurat

Artikel 13 Hak bebas bergerak dan bermastautin di dalam negara sendiri

Artikel 14 Hak mendapat perlindungan untuk pelarian

Artikel 15 Hak menjadi rakyat dalam sesebuah negara

Artikel 16 Hak untuk berkahwin dan perlindungan untuk keluarga

Artikel 17 Hak memiliki harta

Artikel 18 Kebebasan kepercayaan dan agama

Artikel 19 Kebebasan pendapat dan informasi

Artikel 20 Hak berhimpun secara aman dan persatuan

Artikel 21 Hak mengambil bahagian dalam kerajaan, mengundi dan menggunakan Kemudahan awam

Artikel 22 Hak keselamatan sosial

Artikel 23 Hak untuk bekerja dan mendapat upah yang setimpal

Artikel 24 Hak berehat dan bercuti

Artikel 25 Hak untuk taraf hidup yang sempurna untuk kesihatan dan keselesaan

Artikel 26 Hak mendapat pendidikan

Artikel 27 Hak mengambil bahagian didalam kehidupan bermasyarakat

Artikel 28 Hak untuk order sosial yang menjamin hak asasi manusia

Artikel 29 Bertanggungjawab terhadap masyarakat dalam perkembangan individu

Artikel 30 Kebebasan daripada campurtangan mana-mana pihak yang boleh memusnahkan hak dan kebebasan yang tersenarai .

 

 

 

                    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~pandangan~~~~~~~~~~~~~~~~

                                     (sumber: http://shikinhakam13.blogspot.my/)

 

Berdasarkan dari senarai di atas,  secara dasarnya Perlembagaan Persekutuan menyebut mengenai hak Asasi Manusia dan menjadi rujukan utama kepada Hak Asasi Manusia di Malaysia. Dalam kes-kes mahkamah yang melibatkan perlanggaran atau penafian hak-hak ini, dokumen asas perlembagaan negara inilah yang seringkali digunakan oleh pengamal-pengamal undang-undang. Keadaan ini seolah-olah negara kita terikat kepada hanya satu dokumen dan menolak tepi dokumen-dokumen antarabangsa yang lain, sedangkan Malaysia merupakan sebuah negara ahli dan menerima pakai dokumen seperti Perisytiharan Universal Hak Asasi Manusia, Konvensyen Anti Diskriminasi terhadap Pendidikan, Konvensyen Hak Kanak-kanak mahupun Konvensyen Penghapusan Diskriminasi terhadap Wanita.  

(Prof Aziz Bari)

Kewujudan Suruhanjaya Hak Asasi Manusia (SUHAKAM) dilihat sebagai institusi penting dalam mempromosikan pendidikan hak asasi manusia kepada rakyat Malaysia. Badan itu juga perlu lebih proaktif dalam menjalankan program pendidikan hak asasi manusia supaya rakyat, terutamanya masyarakat di luar bandar dapat memahami hak-hak mereka